Opis stylu

Belgijska IPA

UWAGA! Wiele opisów stylów jest obecnie w fazie redakcji. W przypadku znalezienia jakichkolwiek błędów prosimy o komentarz lub @ do autora: Paweł Leszczyński
 
 
 
Parametry:
Ekstrakt początkowy: 18-21°Blg
Ekstrakt końcowy: 2-3,5°Blg
Zawartość alkoholu: 7,5-9,5% obj.
Goryczka: 30-60 IBU
Barwa: 10-18°EBC
     


Mocne piwo górnej fermentacji o bardzo złożonym profilu aromatycznym i jasnej barwie. Charakteryzuje je dobry, przesunięty w stronę goryczki balans i wysoka pijalność. Mocne odfermentowanie, balans przesunięty w stronę goryczki oraz wysokie nagazowanie sprawia, że piwo jest bardzo pijalne, mimo swojej mocy. Słodki, estrowo-fenolowy charakter drożdży belgijskich nie może być przysłonięty przez aromaty pochodzące od chmielu. Poszczególne składowe powinny tworzyć zgraną kompozycję, żaden z elementów nie powinien dominować. Piwo, mimo swojej mocy, nie może być mocno alkoholowe, czy rozpuszczalnikowe.


Wyróżniki stylu:
W barwie może być jaśniejsze od standardowej IPA, czysty aromat amerykańskich chmieli wzbogacają w tej wersji przyprawowe fenole. Baza przypomina tripla.


Historia:
Stosunkowo młody styl, który powstał w wyniku połączenia mody na mocno chmielone piwa z popularnością tradycyjnych piw belgijskich.


Aromat:
Niezwykle złożony, na poziomie od średniego do wysokiego, mariaż estrów pochodzących od belgijskich drożdży (banany, guma balonowa, morele, brzoskwinie, winogrona) z aromatami pochodzącymi od chmieli nowofalowych (chmielowy, cytrusowy, kwiatowy, perfumowy, owoców tropikalnych itp.), na dalszym planie, w natężeniu od niskiego do średniego, drożdżowo-chmielowe aromaty przyprawowe (kolendra, wanilia, goździk, gałka muszkatołowa) oraz, opcjonalnie, aromaty chmielowe pochodzące z chmielenia na zimno. Całość dopełnia aromat słodowy i czasem niewielka karmelowość. Nuty winne lub drewniane są opcjonalne. Alkohol może być wyczuwalny na poziomie niskim, ale niewskazane są nuty alkoholi wyższych, rozpuszczalnika, aldehydu octowego. Wadą jest diacetyl, nuty siarkowe i DMS.


Smak:
W smaku estry na poziomie od średniego do średnio wysokiego, nieco ustępują miejsca od średnich do wysokich aromatom chmielu. Retronosowo wyczuwalne są od średnio-niskich do średnio-wysokich fenole i przyprawowość. Alkohol nie może być intensywny, powinien być delikatny, dodawać piwu słodyczy i pikantności. Goryczka powinna kontrować słodycz pochodzącą od aromatu, alkoholu i słodowego charakteru piwa. Finisz powinien być wytrawny i goryczkowy. Brak diacetylu.


Goryczka:
Zbalansowana, wyraźna, od średnio-niskiej do średnio-wysokiej, chmielowa, delikatnie alkoholowa i polifenolowa od drożdży belgijskich. Wyższa niż w tradycyjnych triplach, nie może jednak dominować, nie może być zalegająca ani ściągająca.


Wygląd:
Barwa od ciemnej słomkowej do głębokiego złota, lekko zamglone do delikatnie mętnego (z powodu refermentacji i ew. chmielenia na zimno). Piana od średniej do wysokiej, biała, bardzo trwała, często musujące.


Odczucie w ustach:
Nasycenie od średniego do wysokiego, musujące, treściwość niska do średniej, niższa od tej, którą sugerowałaby gęstość początkowa. Mogą pojawić się rozgrzewające nuty alkoholowe. Wysoka zawartość alkoholu i olejków chmielowych dodaje piwu miłej kremowości. Powinno być możliwie pijalne, nie może oblepiać ust.


Surowce i technologia:
Podstawą zasypu jest słód pilzneński, ew. z niewielkimi dodatkami belgijskiego słodu pale ale, monachijskiego lub jasnych słodów karmelowych. Dodatek jasnych cukrów prostych może sięgać aż 20 procent. Przy wyborze chmieli, podobnie jak w stylu IPA, panuje pełna dowolność: odmiany amerykańskie, nowozelandzkie, australijskie a nawet szlachetne odmiany chmieli kontynentalnych. Dozwolone są również niewielkie ilości przypraw, które jednak nie mogą zdominować profilu aromatycznego piwa. Zwykle stosuje się wytrawne zacieranie infuzyjne z jedną lub kilkoma przerwami. Fermentacja jest prowadzona w szerokim zakresie temperatur przy użyciu szczepów drożdży belgijskich. Zwykle stosuje się refermentację w butelce. Z jednej strony zalecane jest długie leżakowanie, które sprzyja ułożeniu się alkoholu, niemniej trzeba się również wziąć pod uwagę, że z czasem aromat chmieli będzie coraz słabszy.




  8-12°C      goblet, shaker

Tabela natężeń:
(0 - brak, 1 - niski, 2 - średnioniski, 3 - średni, 4 - średniowysoki, 5 - wysoki)

AROMAT012345
Chmielowość
Słodowość
Estry owocowe
Fenole
Alkoholowość
       
SMAK012345
Chmielowość
Słodowość
Owocowe estry
Fenole
       
WYGLĄD012345
Obfitość piany
Trwałość piany
Poziom zmętnienia
       
GORYCZKA012345
Natężenie
       
ODCZUCIE W USTACH012345
Pełnia
Nasycenie
Rozgrzewanie alkoholowe

Paweł Leszczyński
Latest posts by Paweł Leszczyński (see all)

LEAVE A COMMENT