Szkockie eksportowe ale
UWAGA! Wiele opisów stylów jest obecnie w fazie redakcji. W przypadku znalezienia jakichkolwiek błędów prosimy o komentarz lub @ do autora:
Przemysław Szczepańczyk
Parametry:
Ekstrakt początkowy: 11-15°Blg
Ekstrakt końcowy: 3-5°Blg
Zawartość alkoholu: 4,0-5,5% obj.
Goryczka: 13-28 IBU
Barwa: 25-45°EBC
Ekstrakt początkowy: 11-15°Blg
Ekstrakt końcowy: 3-5°Blg
Zawartość alkoholu: 4,0-5,5% obj.
Goryczka: 13-28 IBU
Barwa: 25-45°EBC
Mocniejsza wersja szkockiego ale, również skupiona na aspekcie słodowym, ale intensywniejsza i bardziej złożona.
Wyróżniki stylu:
Ciemne, słodowe, mało chmielone, pełne szkockie piwo górnej fermentacji. Podobne do brown ale, jednak mniej owocowe i o nieco innym profilu słodowym.
Historia:
Złoty wiek szkockiego piwowarstwa przypadał na okres od początku XVIII do połowy XIX w. Wówczas, pod względem piwnego splendoru i wielkości produkcji, Edynburg był ośrodkiem porównywalnym z Monachium i Londynem, a browarnictwo przeszło radykalną przemianę z drobnego i średniego rzemiosła na zorganizowaną, masową (jak na ówczesne czasy), komercyjną wytwórczość. Wpływ na to miał w głównej mierze Akt Unii z 1707 r., który otworzył dla Szkocji rynki Anglii i jej licznych zamorskich kolonii. Szkoccy browarnicy korzystali ponadto z bardziej liberalnych przepisów podatkowych, niż obowiązujące w reszcie Zjednoczonego Królestwa, ponieważ nie musieli płacić podatku od słodu, a podatki od gotowego piwa płacili niższe niż konkurencja z południa. Szkockie piwa szybko zdobyły popularność i eksportowane były do najdalszych zakątków Imperium. W latach świetności szkockie browary produkowały nie tylko tradycyjne dla regionu słodowe piwa, ale też mocno chmielone india pale ale i inne style. Kres szybkiemu rozwojowi szkockiego piwowarstwa położyła rosnąca popularność porteru, a następnie środkowoeuropejskich piw dolnej fermentacji, które przyniosły światu pierwszą nowożytną piwną rewolucję. Szkockie piwo eksportowe przetrwało jednak jako styl i jest wciąż popularnym trunkiem w północnej części Wielkiej Brytanii i nie tylko.
Złoty wiek szkockiego piwowarstwa przypadał na okres od początku XVIII do połowy XIX w. Wówczas, pod względem piwnego splendoru i wielkości produkcji, Edynburg był ośrodkiem porównywalnym z Monachium i Londynem, a browarnictwo przeszło radykalną przemianę z drobnego i średniego rzemiosła na zorganizowaną, masową (jak na ówczesne czasy), komercyjną wytwórczość. Wpływ na to miał w głównej mierze Akt Unii z 1707 r., który otworzył dla Szkocji rynki Anglii i jej licznych zamorskich kolonii. Szkoccy browarnicy korzystali ponadto z bardziej liberalnych przepisów podatkowych, niż obowiązujące w reszcie Zjednoczonego Królestwa, ponieważ nie musieli płacić podatku od słodu, a podatki od gotowego piwa płacili niższe niż konkurencja z południa. Szkockie piwa szybko zdobyły popularność i eksportowane były do najdalszych zakątków Imperium. W latach świetności szkockie browary produkowały nie tylko tradycyjne dla regionu słodowe piwa, ale też mocno chmielone india pale ale i inne style. Kres szybkiemu rozwojowi szkockiego piwowarstwa położyła rosnąca popularność porteru, a następnie środkowoeuropejskich piw dolnej fermentacji, które przyniosły światu pierwszą nowożytną piwną rewolucję. Szkockie piwo eksportowe przetrwało jednak jako styl i jest wciąż popularnym trunkiem w północnej części Wielkiej Brytanii i nie tylko.
Aromat:
Średni do średniowysokiego aromat słodowy o charakterze skórki chleba, kruchych ciastek, precli lub herbatników, z niskimi do średnioniskich nutami karmelu, mlecznej czekolady, toffi lub orzechów. Estry na poziomie niskim do średnioniskiego kojarzące się z figami, daktylami lub owocami pestkowymi. Chmiel może występować na poziomie niskim i mieć typowy angielski charakter (ziemisty, tytoniowy, kwiatowy lub porzeczkowy). Dopuszczalny niski diacetyl.
Średni do średniowysokiego aromat słodowy o charakterze skórki chleba, kruchych ciastek, precli lub herbatników, z niskimi do średnioniskich nutami karmelu, mlecznej czekolady, toffi lub orzechów. Estry na poziomie niskim do średnioniskiego kojarzące się z figami, daktylami lub owocami pestkowymi. Chmiel może występować na poziomie niskim i mieć typowy angielski charakter (ziemisty, tytoniowy, kwiatowy lub porzeczkowy). Dopuszczalny niski diacetyl.
Smak:
Dominuje złożona chlebowa, herbatnikowa, lekko karmelowa lub orzechowa słodowość na poziomie średnim do średniowysokiego, z możliwymi nutami mlecznej czekolady lub toffi. Estry mogą być wyczuwalne na drugim planie, na poziomie niskim do średnioniskiego i muszą współgrać ze słodem. Chmiel angielski może być wyczuwalny silniej niż w aromacie, na poziomie maksymalnie średnio niskim i może pozostawać w tle jeszcze w posmaku. Ze względu na stosunkowo niską goryczkę, piwo może wydawać się słodkie. Finisz jednak powinien być wytrawny do półwytrawnego, średnio długi, słodowo-orzechowy z możliwymi nutami chmielu lub niskiego diacetylu
Dominuje złożona chlebowa, herbatnikowa, lekko karmelowa lub orzechowa słodowość na poziomie średnim do średniowysokiego, z możliwymi nutami mlecznej czekolady lub toffi. Estry mogą być wyczuwalne na drugim planie, na poziomie niskim do średnioniskiego i muszą współgrać ze słodem. Chmiel angielski może być wyczuwalny silniej niż w aromacie, na poziomie maksymalnie średnio niskim i może pozostawać w tle jeszcze w posmaku. Ze względu na stosunkowo niską goryczkę, piwo może wydawać się słodkie. Finisz jednak powinien być wytrawny do półwytrawnego, średnio długi, słodowo-orzechowy z możliwymi nutami chmielu lub niskiego diacetylu
Goryczka:
Niska do średnioniskiej, chmielowa, gładka, krótka lub średnio długa. Oddaje pola słodowości, ale może być wyczuwalna bardziej niż w słabszych wersjach szkockiego piwa.
Niska do średnioniskiej, chmielowa, gładka, krótka lub średnio długa. Oddaje pola słodowości, ale może być wyczuwalna bardziej niż w słabszych wersjach szkockiego piwa.
Wygląd:
Pomarańczowoczerwone do ciemno miedzianego, klarowne. Piana beżowa, zwarta, średnio trwała i średnio obfita.
Pomarańczowoczerwone do ciemno miedzianego, klarowne. Piana beżowa, zwarta, średnio trwała i średnio obfita.
Odczucie w ustach:
Pełnia średnia do średniowysokiej, aksamitne, kremowe. Wysycenie niskie do średniego.
Pełnia średnia do średniowysokiej, aksamitne, kremowe. Wysycenie niskie do średniego.
Surowce i technologia:
Słód pale ale (najlepiej słodowany w małych, angielskich słodowniach, często z odmiany Maris Otter) może stanowić nawet 100% zasypu. Tradycyjnie piwo barwiono karmelem, obecnie można użyć słodów karmelowych (w Wielkiej Brytanii często nazywane są crystal i potrafią nieco różnić się od kontynentalnych) lub niewielkich (1-2%) ilości palonego jęczmienia lub słodu czekoladowego. Dla zwiększenia kremowości i podbicia piany można dodać niewielką ilość owsa lub słodu pszenicznego, choć nie jest to powszechnie stosowana praktyka. Chmiel angielski. Drożdże szkockie o niskim poziomie odfermentowania, dające słodowy profil piwa. W celu uzyskania wyższej pełni i bardziej złożonej słodowości można zacierać w nieco wyższych temperaturach i długo gotować brzeczkę, nie jest to jednak potwierdzona praktyka szkockich piwowarów.
Słód pale ale (najlepiej słodowany w małych, angielskich słodowniach, często z odmiany Maris Otter) może stanowić nawet 100% zasypu. Tradycyjnie piwo barwiono karmelem, obecnie można użyć słodów karmelowych (w Wielkiej Brytanii często nazywane są crystal i potrafią nieco różnić się od kontynentalnych) lub niewielkich (1-2%) ilości palonego jęczmienia lub słodu czekoladowego. Dla zwiększenia kremowości i podbicia piany można dodać niewielką ilość owsa lub słodu pszenicznego, choć nie jest to powszechnie stosowana praktyka. Chmiel angielski. Drożdże szkockie o niskim poziomie odfermentowania, dające słodowy profil piwa. W celu uzyskania wyższej pełni i bardziej złożonej słodowości można zacierać w nieco wyższych temperaturach i długo gotować brzeczkę, nie jest to jednak potwierdzona praktyka szkockich piwowarów.
Przykłady komercyjne:
Belhaven "St. Andrews", Belhaven "80 Shilling Ale", Orkney "Red Macgregor".
Belhaven "St. Andrews", Belhaven "80 Shilling Ale", Orkney "Red Macgregor".
12-14°C Thisle glass, tulip
Tabela natężeń:
(0 - brak, 1 - niski, 2 - średnioniski, 3 - średni, 4 - średniowysoki, 5 - wysoki)
(0 - brak, 1 - niski, 2 - średnioniski, 3 - średni, 4 - średniowysoki, 5 - wysoki)
| AROMAT | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| Chmielowość | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| Słodowość | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚪ |
| Estry owocowe | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| Diacetyl | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| SMAK | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| Chmielowość | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| Słodowość | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚪ |
| Owocowe estry | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| Diacetyl | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| WYGLĄD | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| Obfitość piany | ⚪ | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚪ |
| Trwałość piany | ⚪ | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚪ |
| Poziom zmętnienia | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| GORYCZKA | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| Natężenie | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| ODCZUCIE W USTACH | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| Pełnia | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚪ |
| Nasycenie | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ |
Jestem wieloletnim sędzią piwnym PSPD i BJCP, piwowarem domowym, dyplomowanym piwowarem (UR Kraków) i organizatorem licznych wydarzeń o tematyce piwnej. Interesuję się głównie sensoryką i biochemią piwa.
Latest posts by Przemysław Szczepańczyk (see all)
- Leichtbier - 27 czerwca 2019
- Kolońskie (kölsch) - 4 lutego 2019
- Altbier - 31 stycznia 2019
