NASŁONECZNIONY / SKUNKS / LIGHTSTRUCK (0724)
(3-metylo-2buten-1-tiol, merkaptan prenylowy)
Autor: Paweł Leszczyński
Najczęstsze skojarzenia:
skunks, marihuana, nikotyna, stara, skoszona trawa
Pochodzenie:
Złe przechowywanie chmielonego piwa.
Charakterystyka:
Wada, która powstaje na skutek wystawienia piwa na działanie światła widzialnego bądź ultrafioletowego (oznacza to kontakt ze światłem słonecznym lub fluorestencyjnymi żarówkami). Charakterystyczny zapach piw w zielonych butelkach (głównie eksportowych). W małych stężeniach czasem kojarzony pozytywnie, w większych stężeniach bardzo nieprzyjemny. Podczas ekspozycji piwa na światło zachodzi reakcja polegająca (w skrócie) na rozerwaniu wiązań w łańcuchu bocznym izo-alfakwasów i podstawieniu następczym grupy tiolowej (siarkowej). Wada ta dotyczy w większym stopniu piw mocno chmielonych; w delikatnie chmielonej pszenicy praktycznie nie występuje.
Przyczyny powstawania:
– ekspozycja piwa na światło (promieniowanie ultrafioletowe)
Możliwość eliminacji:
– stosowanie brązowych butelek, a unikanie bezbarwnych i zielonych
– przechowywanie piwa w ciemnym miejscu
– unikanie ekspozycji fermentującego piwa na działanie promieni słonecznych
– zastosowanie produktów chmielowych zmodyfikowanych chemicznie
Sposob degustacji:
Zapach jest bardzo dobrze wyczuwalny, dlatego zazwyczaj wystarczy krótki, urywany wdech i odstawienie naczynia z piwem, aby zapobiec zjawisku habituacji, czyli przyzwyczajeniu się do monotonnego bodźca. Jeśli w ten sposób nie wyczujesz charakterystycznego zapachu, to zakręć naczyniem z piwem i weź kilka krótkich wdechów, trzymając piwo blisko nosa.
Typowe stężenie w piwie:
1–5 ng/l dla piw trzymanych w ciemności i 0.01–1.5 µg/l dla piw wystawionych na działanie światła
Próg wyczuwalności:
4 ng/l
Uwagi:
Wyczuwalna woń skunksa może się pojawić już po 20 minutach od wystawienia piwa w bezbarwnej butelce na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Piwo w butelce brązowej jest dużo lepiej chronione, ale przy dłuższym czasie ekspozycji na światło i w nim powstanie ta wada. Niektóre odmiany chmielu mogą mieć bardzo podobny zapach do tego, jaki pojawia się w wyniku naświetlenia.
skunks, marihuana, nikotyna, stara, skoszona trawa
Złe przechowywanie chmielonego piwa.
Wada, która powstaje na skutek wystawienia piwa na działanie światła widzialnego bądź ultrafioletowego (oznacza to kontakt ze światłem słonecznym lub fluorestencyjnymi żarówkami). Charakterystyczny zapach piw w zielonych butelkach (głównie eksportowych). W małych stężeniach czasem kojarzony pozytywnie, w większych stężeniach bardzo nieprzyjemny. Podczas ekspozycji piwa na światło zachodzi reakcja polegająca (w skrócie) na rozerwaniu wiązań w łańcuchu bocznym izo-alfakwasów i podstawieniu następczym grupy tiolowej (siarkowej). Wada ta dotyczy w większym stopniu piw mocno chmielonych; w delikatnie chmielonej pszenicy praktycznie nie występuje.
– ekspozycja piwa na światło (promieniowanie ultrafioletowe)
– stosowanie brązowych butelek, a unikanie bezbarwnych i zielonych
– przechowywanie piwa w ciemnym miejscu
– unikanie ekspozycji fermentującego piwa na działanie promieni słonecznych
– zastosowanie produktów chmielowych zmodyfikowanych chemicznie
Zapach jest bardzo dobrze wyczuwalny, dlatego zazwyczaj wystarczy krótki, urywany wdech i odstawienie naczynia z piwem, aby zapobiec zjawisku habituacji, czyli przyzwyczajeniu się do monotonnego bodźca. Jeśli w ten sposób nie wyczujesz charakterystycznego zapachu, to zakręć naczyniem z piwem i weź kilka krótkich wdechów, trzymając piwo blisko nosa.
Jestem piwowarem domowym i certyfikowanym sędzią piwnym (PSPD, BJCP), specjalizuję się w szkoleniach sensorycznych. Organizuję Warszawski Festiwal Piwa.
Latest posts by Paweł Leszczyński (see all)
- Słody karmelowe jęczmienne - 27 marca 2019
- Słód wędzony - 1 marca 2019
- Słód wędzony pszeniczny - 1 marca 2019
