Koźlak lodowy (eisbock)
UWAGA! Wiele opisów stylów jest obecnie w fazie redakcji. W przypadku znalezienia jakichkolwiek błędów prosimy o komentarz lub @ do autora:
Przemysław Szczepańczyk
Parametry:
Ekstrakt początkowy: 18-24°Blg
Ekstrakt końcowy: 3,5-5,5°Blg
Zawartość alkoholu: 9-14% obj.
Goryczka: 20-35 IBU
Barwa: 35-60°EBC
Ekstrakt początkowy: 18-24°Blg
Ekstrakt końcowy: 3,5-5,5°Blg
Zawartość alkoholu: 9-14% obj.
Goryczka: 20-35 IBU
Barwa: 35-60°EBC
Bardzo mocne, gęste, zbliżone do likieru, piwo. Powstaje w wyniku zamrożenia piwa w stylu doppelbock i odsączenie ekstraktu. W efekcie wymrażania powstają najmocniejsze piwa na świecie o zawartości alkoholu znacznie przekraczającej przewidziane w tym opisie.
Wyróżniki stylu:
Bardzo mocne, rozgrzewające, gęste, ciemne piwo pochodzące z Górnej Frankonii. Mniej słodkie, gęste, oleiste i złożone od wheat wine oraz rye wine. Mniej owocowe i chmielowe oraz gęstsze od barley wine. Niektóre dostępne na rynku eisbocki mogą mieć mniejszą zawartość alkoholu niż niektóre doppelbocki. Styl ten różni się bowiem metodą produkcji, a niekoniecznie najwyższą z możliwych zawartością alkoholu.
Historia:
Legenda głosi, że piwo powstało przypadkiem w roku 1890, kiedy asystent piwowara browaru w Kulmbach zostawił na noc na zimnie beczki z koźlakiem. Piwo w beczkach zamarzło, a rozsierdzony główny piwowar kazał asystentowi wypić ekstrakt, który nie zamarzł. Ku zaskoczeniu wszystkich okazał się on słodki, rozgrzewający i niezwykle smaczny. Jak było naprawdę, nie wiadomo - technologia produkcji wina lodowego była znana od czasów Pliniusza Starszego, a w Niemczech świadomie stosowana od XIX w. Pomimo tego, że produkcja wina lodowego oparta jest na innej technice (wymrażanie winogron, a nie gotowego trunku), to wydaje się prawdopodobne, że powstanie koźlaka lodowego nie było dziełem przypadku, a zamierzonym eksperymentem.
Legenda głosi, że piwo powstało przypadkiem w roku 1890, kiedy asystent piwowara browaru w Kulmbach zostawił na noc na zimnie beczki z koźlakiem. Piwo w beczkach zamarzło, a rozsierdzony główny piwowar kazał asystentowi wypić ekstrakt, który nie zamarzł. Ku zaskoczeniu wszystkich okazał się on słodki, rozgrzewający i niezwykle smaczny. Jak było naprawdę, nie wiadomo - technologia produkcji wina lodowego była znana od czasów Pliniusza Starszego, a w Niemczech świadomie stosowana od XIX w. Pomimo tego, że produkcja wina lodowego oparta jest na innej technice (wymrażanie winogron, a nie gotowego trunku), to wydaje się prawdopodobne, że powstanie koźlaka lodowego nie było dziełem przypadku, a zamierzonym eksperymentem.
Aromat:
Dominujący aromat ciemnych słodów połączony z wyraźnymi, średnioniskimi do średniowysokimi aromatami likieru, szlachetnego alkoholu. Aromaty alkoholowe nie powinny być jednak nieprzyjemne, palące lub rozpuszczalnikowe. Najczęściej aromat wzbogacony jest owocowymi estrami na poziomie do średniego, o charakterze suszonych owoców, winiaku, śliwki. Brak aromatów chmielowych. Brak diacetylu i aromatów siarkowych.
Dominujący aromat ciemnych słodów połączony z wyraźnymi, średnioniskimi do średniowysokimi aromatami likieru, szlachetnego alkoholu. Aromaty alkoholowe nie powinny być jednak nieprzyjemne, palące lub rozpuszczalnikowe. Najczęściej aromat wzbogacony jest owocowymi estrami na poziomie do średniego, o charakterze suszonych owoców, winiaku, śliwki. Brak aromatów chmielowych. Brak diacetylu i aromatów siarkowych.
Smak:
Wysoki, złożony bukiet słodowy z nutami ciemnego chleba, pumpernikla, skórki od chleba, świeżo upieczonego ciasta; może mieć niskie do średnioniskich nuty karmelowe i/lub czekoladowe. Średnioniska do średniowysokiej alkoholowość o szlachetnym charakterze, bez fuzlowych, rozpuszczalnikowych niuansów. Może posiadać średni charakter owocowy, przywodzący na myśl rodzynki, śliwki lub wiśnie w likierze, figi lub daktyle. Brak nut chmielowych. Brak diacetylu i nut siarkowych. Finisz półwytrawny do półsłodkiego, o długo utrzymującym się posmaku ciemnego chleba, likieru i suszonych owoców.
Wysoki, złożony bukiet słodowy z nutami ciemnego chleba, pumpernikla, skórki od chleba, świeżo upieczonego ciasta; może mieć niskie do średnioniskich nuty karmelowe i/lub czekoladowe. Średnioniska do średniowysokiej alkoholowość o szlachetnym charakterze, bez fuzlowych, rozpuszczalnikowych niuansów. Może posiadać średni charakter owocowy, przywodzący na myśl rodzynki, śliwki lub wiśnie w likierze, figi lub daktyle. Brak nut chmielowych. Brak diacetylu i nut siarkowych. Finisz półwytrawny do półsłodkiego, o długo utrzymującym się posmaku ciemnego chleba, likieru i suszonych owoców.
Goryczka:
Średnioniska do średniej, alkoholowo-chmielowa. Pozwala dominować słodszym nutom, ale balansuje je na tyle, żeby piwo nie wydawało się za słodkie.
Średnioniska do średniej, alkoholowo-chmielowa. Pozwala dominować słodszym nutom, ale balansuje je na tyle, żeby piwo nie wydawało się za słodkie.
Wygląd:
Ciemnomiedziane do ciemnobrązowego, z rubinowymi przebłyskami. Klarowne. Piana beżowa do jasnobrązowej, może być mało obfita i mało trwała, ale powinna być zwarta, drobnopęcherzykowa.
Ciemnomiedziane do ciemnobrązowego, z rubinowymi przebłyskami. Klarowne. Piana beżowa do jasnobrązowej, może być mało obfita i mało trwała, ale powinna być zwarta, drobnopęcherzykowa.
Odczucie w ustach:
Pełnia wysoka, gładkie. Wysycenie niskie. Średnie do wysokiego rozgrzewanie alkoholowe, jednak bez nieprzyjemnego charakteru palącego, gryzącego, fuzlowego, rozpuszczalnikowego.
Pełnia wysoka, gładkie. Wysycenie niskie. Średnie do wysokiego rozgrzewanie alkoholowe, jednak bez nieprzyjemnego charakteru palącego, gryzącego, fuzlowego, rozpuszczalnikowego.
Surowce i technologia:
Głównie słód monachijski jasny (nawet 100%), z możliwym dodatkiem jaśniejszych słodów bazowych, słodów karmelowych i/lub niewielkiej ilości słodów czekoladowych. Drożdże dolnej fermentacji. Długo leżakowane - niekiedy najlepsze walory osiąga nawet po ponad pięciu latach.
Głównie słód monachijski jasny (nawet 100%), z możliwym dodatkiem jaśniejszych słodów bazowych, słodów karmelowych i/lub niewielkiej ilości słodów czekoladowych. Drożdże dolnej fermentacji. Długo leżakowane - niekiedy najlepsze walory osiąga nawet po ponad pięciu latach.
Przykłady komercyjne:
Kulmbacher "Eisbock", Aventinus "Eisbock".
Kulmbacher "Eisbock", Aventinus "Eisbock".
9-11°C Snifter, tulip
Tabela natężeń:
(0 - brak, 1 - niski, 2 - średnioniski, 3 - średni, 4 - średniowysoki, 5 - wysoki)
(0 - brak, 1 - niski, 2 - średnioniski, 3 - średni, 4 - średniowysoki, 5 - wysoki)
| AROMAT | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| Chmielowość | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| Słodowość | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚫ |
| Estry owocowe | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ |
| Fenole | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| Alkoholowość | ⚪ | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚪ |
| Kwaśny | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| Karmelowość | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ |
| SMAK | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| Chmielowość | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| Słodowość | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚫ |
| Owocowe estry | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ |
| Fenole | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| Alkoholowość | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ |
| Kwaśność | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| Karmelowość | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ |
| WYGLĄD | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| Obfitość piany | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ |
| Trwałość piany | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚪ | ⚪ |
| Poziom zmętnienia | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| GORYCZKA | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| Natężenie | ⚪ | ⚪ | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| ODCZUCIE W USTACH | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| Pełnia | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚫ |
| Nasycenie | ⚪ | ⚫ | ⚪ | ⚪ | ⚪ | ⚪ |
| Rozgrzewanie alkoholowe | ⚪ | ⚪ | ⚫ | ⚫ | ⚫ | ⚪ |
Jestem wieloletnim sędzią piwnym PSPD i BJCP, piwowarem domowym, dyplomowanym piwowarem (UR Kraków) i organizatorem licznych wydarzeń o tematyce piwnej. Interesuję się głównie sensoryką i biochemią piwa.
Latest posts by Przemysław Szczepańczyk (see all)
- Leichtbier - 27 czerwca 2019
- Kolońskie (kölsch) - 4 lutego 2019
- Altbier - 31 stycznia 2019
