Opis stylu

Jasny koźlak (helles bock)

UWAGA! Wiele opisów stylów jest obecnie w fazie redakcji. W przypadku znalezienia jakichkolwiek błędów prosimy o komentarz lub @ do autora: Przemysław Szczepańczyk
 
 
 
Parametry:
Ekstrakt początkowy: 16-18°Blg
Ekstrakt końcowy: 3-5°Blg
Zawartość alkoholu: 6-8% obj.
Goryczka: 25-35 IBU
Barwa: 12-22°EBC
      


Mocne piwo dolnej fermentacji. Jasna odmiana koźlaka o uboższym profilu słodowym i większej pijalności. Występuje jako helles bock oraz sezonowe maibock (sprzedawane od połowy kwietnia do czerwca). Obie nazwy używane są zamiennie, chociaż niektóre browary produkują zarówno helles bocki, jak i maibocki.


Wyróżniki stylu:
Jasne, mocne, pełne, słodowe piwo dolnej fermentacji. Mocniejsze i mniej chmielowe od festbier, a bardziej słodowe. Mniej pełne, mniej słodowe, bardziej chmielowe i bardziej wysycone niż tradycyjny koźlak.


Historia:
Tradycyjnie mocne piwa warzone były późną jesienią na czas świąt, postu oraz zimnych miesięcy. Miało to związek w dużej mierze z długim czasem leżakowania, które wymagało niskich temperatur. Jasny koźlak został stworzony na początku XX wieku, jako odmiana mocnego piwa przeznaczona na miesiące wiosenne.


Aromat:
Średni do średniowysokiego aromat słodowy o charakterze świeżego jasnego chleba z dopuszczalnymi niskimi nutami miodowymi i toffi. Aromat chmielowy na poziomie niskim do średnioniskiego, kwiatowy, owocowy (ale nie cytrusowy lub egzotyczny), korzenny, ziołowy. Balans zawsze po stronie słodu, ale chmiel odgrywa tu wyraźnie większa rolę niż w przypadku tradycyjnego koźlaka. Dopuszczalny niski poziom estrów owocowych, DMS i diacetylu.


Smak:
Średni do średniowysokiego smak jasnego chleba z opcjonalnymi niskimi nutami miodowymi, tostowymi, toffi, kruchych ciasteczek. Niski do średnioniskiego smak chmielowy (kwiatowy, owocowy, korzenny, ziołowy). Balans słodowy. Dopuszczalny niski poziom estrów owocowych, DMS i diacetylu. Finisz wytrawny do półwytrawnego, chlebowo-ziołowy, średnio długi.


Goryczka:
Średnia, chmielowa, tym wyższa im wyższy jest ekstrakt i aspekt słodowy piwa. Gładka, może być nieco zalegająca.


Wygląd:
Ciemnozłote do pomarańczowobursztynowego. Klarowne. Piana biała, obfita, zwarta, trwała.


Odczucie w ustach:
Pełnia średniowysoka, gładkie, bardziej pijalne i głębiej odfermentowane niż tradycyjny koźlak, ale wciąż dość sycące. Lekkie rozgrzewanie alkoholowe jest typowe. Wysycenie średnie do średniowysokiego.


Surowce i technologia:
Słody pilzneński i wiedeński, z niewielkim dodatkiem słodu monachijskiego i/lub jasnego karmelowego. Kontynentalny chmiel. Drożdże dolnej fermentacji. Tradycyjnie zacierane dekokcyjnie, ale z krótkim etapem gotowania dekoktu.


Przykłady komercyjne:
Ayinger "Maibock", Einbecker "Mai-Urbock", Einbecker "Helles Bock", Hacker-Pschorr "Hubertus Bock", Mahr’s "Bock"


  8-10°C      Kufel

Tabela natężeń:
(0 - brak, 1 - niski, 2 - średnioniski, 3 - średni, 4 - średniowysoki, 5 - wysoki)

AROMAT012345
Chmielowość
Słodowość
Estry owocowe
Alkoholowość
Diacetyl
DMS
       
SMAK012345
Chmielowość
Słodowość
Owocowe estry
Diacetyl
DMS
       
WYGLĄD012345
Obfitość piany
Trwałość piany
Poziom zmętnienia
       
GORYCZKA012345
Natężenie
       
ODCZUCIE W USTACH012345
Pełnia
Nasycenie
Rozgrzewanie alkoholowe

Przemysław Szczepańczyk
Latest posts by Przemysław Szczepańczyk (see all)

LEAVE A COMMENT