Belgian golden strong ale

UWAGA! Wiele opisów stylów jest obecnie w fazie redakcji. W przypadku znalezienia jakichkolwiek błędów prosimy o komentarz lub @ do autora: Dorota Chrapek
 
 
 

Parametry:
Ekstrakt początkowy: 17-23°Blg
Ekstrakt końcowy: 1,3-4,5°Blg
Zawartość alkoholu: 7,5-10,5% obj.
Goryczka: 22-35 IBU
Barwa: 6-12°EBC

Belgian golden strong ale (BGSA) nazywane są piwami szatańskimi. Są zdradliwe, gdyż w wyglądzie przypominają pilznery, a w smaku - mimo swej mocy - są lekkie, a alkohol jest dobrze ukryty. Mają bardzo jasną barwę i piękną, trwałą, białą pianę. W aromacie dominuje zapach owoców i chmielu.

Wyróżniki stylu:
Bardzo jasne, mocne ale o wyraźnym estrowym aromacie. BGSA przypomina tripla, ale ma jaśniejszą barwę, jest bardziej wytrawne i mniej treściwe. Najczęściej charakter chmielowy i estrowy jest też lepiej wyeksponowany, a fenolowy mniej intensywny. Od belgian blond ale odróżnia go większa moc, jaśniejszy kolor, większa wytrawność oraz goryczka.

Historia:
Historia stylu nie jest zbyt długa. Belgian golden strong ale powstał w browarze Moortgat, położonym w miejscowości Breendonk, w pobliżu Brukseli. Początkowo warzono tam tradycyjne ciemne belgijskie ale. W 1918 roku, aby uczcić zakończenie I Wojny Światowej, uwarzono piwo o nazwie Victory Ale. Jego receptura przeszła wiele modyfikacji, zmieniono drożdże na szczep produkujący duże ilości owocowych estrów, zwiększono moc piwa oraz zmieniono nazwę na Duvel od flamandzkiego słowa duivel oznaczającego diabła. Największe zmiany w recepturze przypadają jednak na lata 60. XX w., użyto wówczas do produkcji bardzo jasnego słodu i uzyskano tak pożądaną jasną barwę. Do produkcji została użyta glukoza, która dodatkowo rozjaśniła barwę i sprawiła, że piwo było lepiej odfermentowane. Dodatkowo wprowadzono szereg zmian w technologii produkcji m.in. leżakowanie w temperaturze bliskiej 0℃. Dzięki tym zabiegom piwo w wyglądzie upodobniło się do zalewających Belgię w tamtym czasie pilznerów, jednak zachowało swój odrębny, niepowtarzalny charakter.

Aromat:
Złożony, z wysuwającymi się na pierwszy plan estrami owocowymi o natężeniu od średniego do wysokiego. Pochodzą one z procesu fermentacji i mają charakter jasnych owoców - jabłek, gruszek, brzoskwiń, moreli, agrestu, mirabelek, pomarańczy, winogron. Przyprawowość jest obecna na poziomie niskim do średnioniskiego i ma charakter pieprzu, kolendry, gałki muszkatołowej. Aromat chmielu jest zazwyczaj kwiatowy, czasami lekko ziołowy, powinien mieć natężenie od niskiego do średniego. Całość dopełnia słodowość oraz opcjonalnie perfumowe, przyprawowe nuty alkoholowe, które mogą występować na poziomie niskim do średnioniskiego. Ostry, gryzący, rozpuszczalnikowy aromat alkoholowy stanowi wadę.

Smak:
Na pierwszym planie estry owocowe na poziomie od średniego do wysokiego, uzupełnione słodowością na poziomie średnioniskim do średniego. Niskie do średnioniskich pieprzowe fenole. Łagodna alkoholowość na poziomie niskim do średnioniskiego. Goryczka powinna być wyraźna i kontrować słodycz pochodzącą od słodu. Finisz wytrawny i goryczkowy.

Goryczka:
Średnia do średniowysokiej, chmielowa, uzupełniona goryczką pochodzącą od alkoholu i fenoli.

Wygląd:
Barwa jasnosłomkowa do złotej. Klarowne. Piana biała, bardzo obfita, trwała, zwięzła, pozostawiająca na szkle wyraźne ślady.

Odczucie w ustach:
Nagazowanie wysokie. Piwo musujące. Treściwość niska do średniej, piwo sprawia wrażenie lekkiego mimo swej mocy. Dopuszczalne lekkie alkoholowe rozgrzewanie.

Surowce i technologia:
Zasyp jest prosty i zazwyczaj składa się w pełni z jasnego słodu pilzneńskiego. Obowiązkowym dodatkiem jest glukoza lub biały cukier w ilości minimum 10-20% surowców fermentujących. Najczęściej wykorzystywane są aromatyczne odmiany europejskie chmielu tj. Saaz, Styrian Goldings, East Kent Goldings, Fuggles, Hallertauer Mittelfruh. Przyprawy, jeśli są dodawane, nie powinny zdominować profilu piwa, nie powinny się wybijać. Dobór drożdży i właściwe przeprowadzenie procesu fermentacji i leżakowania piwa są kluczowe dla jego jakości. Fermentacja prowadzona jest belgijskimi szczepami drożdży cechującymi się dużą tolerancją na wysokie stężenie alkoholu, wysoką produkcją estrów owocowych i umiarkowaną produkcją przyprawowych fenoli. Kluczowe jest schłodzenie piwa po fermentacji i leżakowanie w niskiej temperaturze. Podczas całego procesu należy unikać tlenu, oksydacja ma bowiem bardzo niekorzystny wpływ na ten styl. Piwo powinno sprawiać wrażenie świeżego, orzeźwiającego, więc warto zwrócić dużą uwagę na właściwe warunki przechowywania.

Przykłady komercyjne:
“Duvel” Duvel Moortgat, “La Chouffe” d’Achouffe , “Delirium Tremens” Huyghe.

  5-10°C      goblet

Tabela natężeń:
(0 - brak, 1 - niski, 2 - średnioniski, 3 - średni, 4 - średniowysoki, 5 - wysoki)

AROMAT	0	1	2	3	4	5
Chmielowość	⚪	⚫	⚫	⚫	⚪	⚪
Słodowość	⚪	⚫	⚫	⚪	⚪	⚪
Estry owocowe	⚪	⚪	⚪	⚫	⚫	⚫
Fenole	⚪	⚫	⚫	⚪	⚪	⚪
Alkoholowość	⚪	⚫	⚫	⚪	⚪	⚪
SMAK	0	1	2	3	4	5
Chmielowość	⚪	⚫	⚫	⚫	⚪	⚪
Słodowość	⚪	⚪	⚫	⚫	⚪	⚪
Owocowe estry	⚪	⚪	⚪	⚫	⚫	⚫
Fenole	⚪	⚫	⚫	⚪	⚪	⚪
WYGLĄD	0	1	2	3	4	5
Obfitość piany	⚪	⚪	⚪	⚪	⚫	⚫
Trwałość piany	⚪	⚪	⚪	⚪	⚫	⚫
Poziom zmętnienia	⚫	⚫	⚪	⚪	⚪	⚪
GORYCZKA	0	1	2	3	4	5
Natężenie	⚪	⚪	⚫	⚫	⚫	⚪
ODCZUCIE W USTACH	0	1	2	3	4	5
Pełnia	⚪	⚫	⚫	⚪	⚪	⚪
Nasycenie	⚪	⚪	⚪	⚪	⚫	⚫
Rozgrzewanie alkoholowe	⚪	⚫	⚫	⚪	⚪	⚪

• About
• Latest Posts

Dorota Chrapek

Jestem piwowarem domowym z kilkunastoletnim stażem. Prowadzę bloga poświęconego piwowarstwu domowemu. Mam za sobą kilka sukcesów w konkursach piw domowych. Ukończyłam studia piwowarskie, a teraz sama dzielę się wiedzą ze studentami UR w Krakowie oraz prowadząc liczne warsztaty i szkolenia.

Latest posts by Dorota Chrapek (see all)

• Irish red ale - 26 lutego 2019
• Belgian triple - 26 lutego 2019
• Belgian dubbel - 26 lutego 2019